1821-2021, ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΡΟ

 

Εκπρόσωποι του Δήμου Παιανίας και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης της Ελλάδος επισκέφθηκαν τη Σύρο γιά μιά προγραμματισμένη εθιμοτυπική επίσκεψη – συμβολική εκδήλωση τιμής στη λαμπρή ιστορία του κυκλαδίτικου νησιού των χρόνων της νεοσύστατης Ελλάδας.

 

Ανδρέας Μπεντάι - ο Δήμαρχος Νίκος Λειβαδάρας - Αθανάσιος Μιχαλόπουλος

Συγκεκριμένα, ο Ειδικός Σύμβουλος του Δημάρχου Παιανίας Ισίδωρου Μάδη, Αθανάσιος Μιχαλόπουλος και ο Έφορος Μορφωτικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης  Ανδρέας Μπεντάι φιλοξενήθηκαν στο γραφείο του Δημάρχου Σύρου κ. Νίκου Λειβαδάρα στον οποίο επέδωσαν το Μετάλλιο του Δήμου Παιανίας και προσέφεραν τιμητικές εκδόσεις μαζί με ένα ανέκδοτο ιστορικό ντοκουμέντο - το φωτογραφικό πορτραίτο του βουλευτή Κυκλάδων Ευστάθιου Ηλία Κεχαγιά***, διαπρεπούς νομικού και επιχειρηματία της Ερμούπολης στον 19^ο αιώνα, προερχόμενο από το οικογενειακό αρχείο της δισεγγονής του, γνωστής ζωγράφου Αμαλίας (Παρασκευοπούλου).

Το φωτογραφικό πορτρέτο του Ευστάθιου Ηλ. Κεχαγιά (1844-1904)

Το Μετάλλιο του Δήμου Παιανίας

Ο κ. Λειβαδάρας παρουσίασε στους επισκέπτες-εκπροσώπους την θεαματική εξέλιξη του εμπορίου στο νησί, την κατασκευή του Νεωρίου, την διεθνή ακτινοβολία της Σύρου σε πλήθος τομέων της οικονομικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής και αντιπροσέφερε μιά επιλογή φιλικών τοπικών ενθυμημάτων.

   

Αθανάσιος Μιχαλόπουλος – η Αντιδήμαρχος Αλίκη Λεονταρίτη - Ανδρέας Μπεντάι

Οι εκπρόσωποι φιλοξενήθηκαν επίσης στο γραφείο της Αντιδημάρχου Πολιτισμού του Δήμου Σύρου κας Αλίκης Λεονταρίτη και ξεναγήθηκαν στο ενυπωσιακό Βιομηχανικό Μουσείο Ερμούπολης όπου η Αντιδήμαρχος επισήμανε την πολιτισμική εξέλιξη του τόπου, ανέλυσε το ιδιάζον θρησκευτικό καθεστώς στο νησί με την αρμονική συνύπαρξη Καθολικών και Ορθόδοξων, αναφέρθηκε στο επίκαιρο πρόγραμμα των πολιτιστικών δράσεων με τίτλο «Σύρος - Πολιτισμός 2021» - όπου και η συμμετοχή της Σύρου στην επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης - και δέχθηκε την προσφορά σειράς εκδόσεων του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη στην Ερμούπολη.

 

Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της μορφωτικής συνεργασίας του Δήμου Παιανίας με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης της Ελλάδος γιά τις πολιτιστικές δράσεις της 200ής Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης.-

***Ο Ευστάθιος Κεχαγιάς ήταν γυιός του Ηλία Κεχαγιά και εγγονός του πρωταγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης και της νεοσύστατης χώρας Ευστάθιου ή Αναγνώστη Κεχαγιά ή Κεχαγιόπουλου. Σπούδασε νομικά, και ασχολήθηκε με τη δικηγορία και με τις οικογενειακές του επιχειρήσεις. Για ένα διάστημα και αυτή των ορυχείων σμύριδας της Σύρου. Διετέλεσε Βουλευτής Κυκλάδων (Βλ. Πρακτικά των Συνεδριάσεων της Βουλής της Δ΄ Συνόδου, της ΙΑ΄ Βουλευτικής Περιόδου, Εν Αθήναις – Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, 1889 - σ. 436 Κατάλογος Βουλευτών).  https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/f3c70a23-7696-49db-9148-f24dce6a27c8/%CE%A0%CE%A1%CE%92%20%CE%A0%CE%95%CE%A1.%CE%99%CE%91%20%CE%A3%CE%A5%CE%9D.%CE%94%201889-1890.pdf

Νυμφεύθηκε την Ειρήνη Ρετσίνα, της οικογένειας των επιφανών πολιτικών και εριοβιομηχάνων του Πειραιά. Στα παιδιά τους, και η Κλεοπάτρα σύζυγος του αιγυπτιώτη βαμβακέμπορου Κωνσταντίνου Παρασκευόπουλου, πάππου της ζωγράφου Αμαλίας.

Το «αρχοντικό» των Καχαγιά στην Ερμούπολη όπου γεννήθηκε ο Ευστάθιος.

Από το περίφημο «Ημερολόγιο» 1887 του Σκόκου αντιγράφουμε τη σελίδα αναφοράς στον πατέρα του Ευστάθιου, Ηλία Κεχαγιά:

 

Ἠλίας Κεχαγιᾶς

Εὐγνώμων ἡἱστορία θέλει ποτὲἀναγράψει ἐν τῇἐπιτίμῳ αὐτῆς πινακοθήκῃ τὸὄνομα τοῦἨλία Κεχαγιᾶ. Ἂν ἰδιαίτεραι ἀφιερώθησαν σελίδες διὰ τοὺς προμάχους τῆς ἑλληνικῆς ἀνεξαρτησίας, τοὺς ἀντὶ τοῦἰδίου αἵματος ἐξαγοράσαντας καὶ κληροδοτήσαντας ἡμῖν πατρίδα ἐλευθέραν ἴσος ὀφείλεται σεβασμὸς καὶἐθνικὴ εὐγνωμοσύνη καὶ πρὸς ὅσους, παραλαβόντες αἱμόβρεκτον ἔτι καὶ πυρίκαυστον τήν μικρὰν ταύτην γωνίαν τῆς ἑλληνικῆς γῆς, ἐμόχθησαν δι’ ὅλου αὐτῶν τοῦ βίου ὅπως περισυναγάγωσι τὰἄμορφα συντρίμματα τῆς καταστροφῆς, ἀναπλάττοντες καὶὀργανίζοντες αὐτὰ εἰς πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν σύνολον, ἄξιον τῆς προςοχῆς καὶ τοῦἐνδιαφέροντος τῆς συγχρόνου πεπολιτισμένης Εὐρώπης. Ἂν δὲἡ συγκοινωνία ἦνε τὸ πρώτιστον ὄργανον τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῶν ἀναμορφώσεων, ἃς κατεργάζεται τὸἐπιστημονικὸν βιομηχανικὸν πνεῦμα τοῦ αἰῶνος ἐπί τε τοῦ φυσικοῦ καὶἠθικοῦ κόσμου, τότε ἀναντιρρήτως ὁἨλίας Κεχαγιᾶς, ὁἐκπροςωπήσας ἀπ’ ἀρχῆς μέχρις ἐσχάτων τὴν πρώτην ἐν Ἑλλάδι ἀτμοπλοϊκὴν ἐπιχείρησιν καὶἀναπτύξας τὴν κατὰ θάλασσαν συγκοινωνίαν ἐπὶ τριακονταετίαν ὅλην, προςήνεγκε τὴν πολυτιμοτέραν ὄντως ὑπηρεσίαν εἰς τὸἡμέτερον ἔθνος, ἀξίαν τῆς εὐγνώμονος μνήμης τῶν ἐφεξῆς γενεῶν.

ὉἨλίας Κεχαγιᾶς ἀνήκει εἰς ἔγκριτον ἐξ Ἀμφίσσης οἶκον. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ Εὐστάθιος μετέσχε τοῦἀγῶνος, εἰς πολλὰς μάχας παρευρεθεὶς καὶ μετὰ παραδειγματικῆς ἀνδρείας προκινδυνεύσας. Ὅταν ἡὑπὸ τὸν Ὀδυσσέαν Ἀνδροῦτσον εὐάριθμος δρὰξ τῶν ἡρώων τῆς Γραβιᾶς ἠμύνετο ἀπὸ τοῦ πλινθοκτίστου ἐκείνου προπυργίου κατὰ τῶν ἐπανειλημμένων καὶ λυσσωδῶν ἐπιθέσεων τῶν Μεχμὲτ καὶ Βρυώνη, ἀγόντων περὶ τοὺς ὀκτακιςχιλίους, ὁ Εὐστάθιος Κεχαγιᾶς ὢν τότε ὑπὸ τὴν Πανουργιᾶν, πειρώμενον μετὰ τοῦ Δυοβουνιώτου τὴν ἐνίσχυσιν τῶν πολιορκουμένων, ῥιφθεὶς ἐν μέσῳ πυκνοῦἐχθρικοῦ πυρὸς ἐτόλμησε νὰ προσεγγίσῃ τὸν ἐξωτερικὸν τοῖχον τοῦ χανίου καὶ νὰῥίψῃἐντὸς τοῦ περιβόλου τροφὰς καὶἐφόδια, δι’ ὧν οἱἀπαράμιλλοι ἐκεῖνοι μαχηταὶἠδυνήθησαν νὰ παρατείνωσι μέχρι βαθείας νυκτὸς τὴν ἄμυναν καὶ ν’ ἀγάγωσι περιφανῆ νίκην, δοξάσασαν τὸ πρῶτον τὰἑλληνικὰὅπλα καὶἀναπτερώσασαν τὸἐπαναστατικὸν φρόνημα τοῦἔθνους.

Κατὰ τὴν ἀξιοσημείωτον μάχην τῆς Γραβιᾶς ὁἨλίας Κεχαγιᾶς εἶχεν ἀκολουθήσει τὸν πατέρα αὐτοῦ, μεῖραξ τότε ἑκκαιδεκαέτης περίπου, διάπυρος ἐκ του ἁγίου ὑπὲρ πατρίδος ἐνθουσιασμοῦ, ὅςτις εἶχεν ἠλεκτρίσει πᾶσαν πανταχοῦ γῆς ἑλληνικὴν καρδίαν. Ἀλλ’ αἱ ταλαιπωρίαι, αἱ κακοπάθειαι καὶ παντοῖαι στερήσεις, ἃς ὑφίσταντο οἱἝλληνες μαχηταί, ἀπέβαινον δυςανάλογοι πρὸς τὴν εὐπαθῆ καὶ τρυφερὰν ἡλικίαν τοῦ νεανίου. Διὸὁ πατήρ, παροτρυνόμενος καὶὑπ’ αὐτοῦ τοῦὈδυσσέως, ἔγνω νὰἀποστείλῃ τὸν Ἠλίαν πρὸς ἐκπαίδευσιν εἰς Τεργέστην, καί περ ἀρνούμενον νὰ καταλίπῃ τὸ πάτριον ἔδαφος καὶ τὰς ἀπὸ τῶν πολέμων δάφνας, ἃς ὠνειροπόλει ὁ μικρὸς φιλόδοξος.

Μετὰ δεκαετῆ περίπου διατριβὴν ἐν Τεργέστῃ, καθ’ ἣν διαμορφωθεὶς τῇ πρώτῃἐγκυκλίῳ παιδεύσει καὶἐγκρατὴς ξένων γλωσσῶν γενόμενος ἤσκησεν ἐν τῇἐμπορίᾳ τὸ παρατηρητικὸν αὐτοῦ πνεῦμα καὶ τὴν ἀκατάβλητον ἐνεργητικότητα τοῦ χαρακτῆρος, ἐπεδήμησεν ἅμα τῷ πέρατι τοῦἀγῶνος εἰς Ἑλλάδα, ἀποκομίζων ἱκανὰὑλικὰ καὶἠθικὰἐφόδια, ἅπερ ἔμελλε πολλαπλασιάζων βαθμηδὸν δι’ ἀδιαλείπτου ἐργασίας, νὰ χρησιμοποιήσῃ βραδύτερον ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς κοινωνίας καὶ τοῦἔθνους. Κέντρον τῶν ἐργασιῶν αὐτοῦ καὶ τόπον ἐγκαταστάσεως προείλετο τὴν Σῦρον, ἥτις ἕνεκεν τῆς γεωγραφικῆς θέσεως καὶ τῶν ἐν αὐτῇ συρρεόντων παραγωγικῶν στοιχείων, ἤρξατο ἀποβαίνουσα ἑστία ἐμπορικῆς καὶ ναυτικῆς κινήσεως. Εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τοῦ σταδίου αὐτοῦὁἨλίας Κεχαγιᾶς κατέκτησε θέσιν ἀδιαφιλονείκητον ἐν τῇ συνειδήσει τῶν συμπολιτῶν αὑτοῦ. Ἡ εὐθύτης περὶ τὰς συναλλαγάς ἡ προςήνεια τοῦἤθους, ἡἐξαίρετος κοινωνικὴ μόρφωσις καὶἡ χαρακτηρίζουσα πᾶσαν αὐτοῦἀπόφασιν καὶ πρᾶξιν βαθεῖα κρίσις, ἐφείλκυσαν τὴν ὑπόληψιν καὶ τὴν ἀγάπην τῆς κοινωνίας Σύρου, ἥτις ἐν τῷ προςώπῳἔκτοτε τοῦἨλία Κεχαγιᾶἀνεύρισκε πολύτιμον ἅμα σύμβουλον καὶ προστάτην. ὉἨλίας Κεχαγιᾶς συγκατελέγετο εἰς τὴν εὐάριθμον ἀτυχῶς τότε πεφωτισμένην τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μερίδα, ἥτις ἠξίου ὅτι πρὸς παγίωσιν τῆς κτηθείσης ἐλευθερίας καὶ πραγματικὴν ἀναβίωσιν τοῦἔθνους, ἠθικήν τε καὶ πνευματικήν, ἀπῃτεῖτο ταχίστη καὶἔντονος καλλιέργεια τῶν πλουτολογικῶν πόρων τῆς χώρας. Καὶἐθεώρει μὲν ὡς ἡμιτελὲς τὸἔργον τῆς διακοπείσης ἐπαναστάσεως, ἀφ’ ἧς ἤρχετο πρόςκαιρος ἀνακωχή, καθ’ ἣν ἡἙλλὰς ὤφειλε ν’ ἀνακτήσῃ τὰς ἐξαντληθείσας δυνάμεις, πρὸς ἐξακολούθησιν τοῦ μεγάλου αὐτῆς ἐθνικοῦἔργου ἐν τῇ Χερσονήσῳ τοῦ Αἵμου. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο ἐφρόνει ὅτι ὁ λαὸς ὤφειλε νὰ λάβῃἀνὰ χεῖρας τὴν ἀξίνην καὶ τὸἄροτρον, καλλιεργῶν τὸν γεωλογικὸν πλοῦτον τοῦἐδάφους καὶ εἰς παραγωγικὰἐπιδιδόμενος ἔργα. Ἐκ τοιούτων εὐρυτέρων βλέψεων ὁρμώμενος ὁἨλίας Κεχαγιᾶς, ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ἔνθερμος προστάτης τῆς ναυτιλίας, ἧς τὴν ἐν τῇ Μεσογείῳἐπικράτησιν ἐθεώρει συνδεδεμένην ἀναποσπάσαως πρός τε τὰἐξωτερικὰ καὶἐσωτερικὰ τῆς Ἑλλάδος πράγματα. Τὸὀξυδερκὲς αὐτοῦ πνεῦμα κατενόει ὅτι ἂν τὸἑλληνικὸν ναυτικὸν ἐξησφάλισε τὰς δάφνας καὶ τὴν αἰσίαν ἔκβασιν τοῦ πολέμου, ἠδύνατο ἐπίσης νὰἐξασφαλίσῃ καὶ τὰἀγαθὰ τῆς εἰρήνης, ὧν πρὸ παντὸς δέονται οἱ εἰς μακροχρονίους καὶ καταστρεπτικοὺς ἀγῶνας ἐξαντλούμενοι λαοί. Διὰ τῆς ἐνισχύσεως δὲ τοῦἑλληνικοῦ ναυτικοῦ προςεδόκα τὴν ἔξωθεν εἰςροὴν καὶ χρήματος καὶ στοιχείων ἐκπολιτιστικῶν εἰς τὴν χώραν. Διὰ τοῦτο ὁἨλίας Κεχαγιᾶς, καί περ δυνάμενος καὶ παροτρυνόμενος νὰἀναμιχθῇ εὐρύτερον εἰς τὰ πράγματα τῆς πολιτείας, ἀπεποιήθη ἐν τούτοις πᾶν δημόσιον ἀξίωμα, φιλοδοξῶν νὰ παράσχῃ πρακτικωτέρας καὶὑλικωτέρας ὑπηρεσίας εἰς τὴν χώραν.

Τὴν ἀνάγκην τῆς διὰ τοῦἀτμοῦ προικοδοτήσεως τῆς ἑλληνικῆς ναυτιλίας, ὑψίστης ὑπὸ πᾶσαν ἔποψιν ὠφελείας, κατενόει καὶὁ περίβλεπτος πολιτικὸς ἀνὴρ Α. Μαυροκορδᾶτος, συνεχῶς παροτρύνων τὸν ἀείμνηστον ἱδρυτήν τῆς Ἐθν. Τραπέζης Γεώργιον Σταύρου, ἄνδρα ρέκτην καὶ πολυμήχανον, πρὸς ἀπόπειραν τοιαύτης τινὸς ἐπιχειρήσεως. Ἀλλ’ ἐπειδὴ τὰἑταιρικὰ κεφάλαια καὶ σπάνια καὶ δύςπιστα ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους, ὁ Μαυροκορδᾶτος ὡς πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως προέβη εἰς τὴν ἀγορὰν τῶν πρώτων ἀτμοπλοίων Ὕδρας, Πανελληνίου καὶ Βασιλίσσης τῆς Ἑλλάδος, ἅπερ ἐχρησίμευσαν ὁ πυρὴν τῆς μετέπειτα δημιουργηθείσης καὶ προαχθείσης ἀτμοπλοΐας. Ἐν τούτοις ἡ Κυβέρνησις, παραδοῦσα εἰς κοινὴν χρῆσιν τὰ τρία ἀτμήλατα σκάφη, ὑπέστη, ὡς εἰκός, ἱκανὴν ζημίαν,

διότι τοιαῦται ἐπιχειρήσεις ἐδέοντο ἐλευθέρας ἰδιωτικῆς ἐνεργείας. Διὸὁ Μαυροκορδᾶτος ἀπετάθη ἐκ νέου εἰς τὸν Γ. Σταύρου ὅπως προβῇ εἰς σύστασιν τῆς ἀτμοπλοϊκῆς ἑταιρίας. Οὗτος δὲ δι’ ἐγκυκλίου πρὸς τοὺς ἐν τῇἀλλοδαπῇ βαθυπλούτους Ἕλληνας, παρ’ ὧν ἀπήλαυε μεγίστης ὑπολήψεως, ἠδυνήθη νὰ συγκεντρώσῃ τὰ πρῶτα μετοχικὰ κεφάλαια καὶ συνέταξε τὸ καταστατικὸν τῆς ἱδρυθείσης ἑταιρίας, ἧς τὴν διεύθυνσιν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἔσπευσε νὰἐμπιστευθῇ εἰς μόνον τὸν Ἠλίαν Κεχαγιᾶν, διαγιγνώσκων τὴν σπανίαν αὐτοῦ διαχειριστικὴν καὶ διοικητικὴν ἱκανότητα, ἀναγνωρίζων δὲ καὶ τὰς ὑπὲρ τῆς ναυτιλίας ἐπιμόνους προςπαθείας τοῦἀνδρός.

Ἀληθῶς δὲἡὀξυδέρκεια τοῦ Γ. Σταύρου δὲν ἐψεύσθη περὶ τὴν διάγνωσιν καὶἐκτίμησιν τοῦἨλία Κεχαγιᾶ, ὅςτις κοινῇὁμολογίᾳὑπῆρξεν ὁ πραγματικὸς θεμελιωτής, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶὁ σωτὴρ τῆς ἀτμοπλοϊκῆς ἑταιρίας, ἣν καὶ διωργάνωσε θαυμασίως, ἀποσοβήσας πλείστας ἀντιδράσεις καὶ δυςυπέρβλητα κωλύματα, περιφρουρήσας δ’ αὐτὴν διὰ συνετῶν διοικητικῶν μέτρων καὶἀσφαλῶν συμβάσεων καὶ δυνηθεὶς νὰ παγιώσῃἀπαρασάλευτον τὴν ἕδραν αὐτῆς ἐν Σύρῳ, ἥτις ἔκτοτε ὀφείλει εἰς τοῦτο τὴν ἐμπορικὴν καὶ ναυτικὴν αὐτῆς ὕπαρξιν, γενομένη ἡἐπίζηλος τῶν Κυκλάδων μητρόπολις. Ἀρκεῖ νὰἀναλογισθῇ τις ὅτι ὁἨλίας Κεχαγιᾶς παρέλαβε κατ’ ἀρχὰς ἔργον ἀβέβαιον καὶἀνυπολογίστως δυςχερές, ἕτοιμον νὰ ναυαγήσῃ πρὸτόσων ἀναποφεύκτων ἐναντιώσεων, κατώρθωσε δὲ νὰ κραταιώσῃ καὶ πλουτίσῃ αὐτὸ διὰ δεκαὲξ μεγάλων ἀτμοπλοίων, ἀντιπροςωπευόντων σήμερον περὶ τὰ 15,000,000 δρ. Ἀλλὰ πρὸς ἐπιτυχίαν τοῦ θαύματος τούτου ἀπῃτεῖτο ἡ σπανία νοημοσύνη, ἡἀναλυτικὴ παρατηρητικότης καὶἡἀδιαμφισβήτητος ἀκεραιότης τοῦἨλία Κεχαγιᾶ, ὅςτις ἐπὶ τοσοῦτον συνεχώνευσε τὴν ἰδίαν προςωπικότητα καὶ τὸὄνομα πρὸς τὴν ἑταιρίαν, ὥςτε ἦν αὐτόχρημα ὁ νοῦς καὶἡ ψυχὴ αὐτῆς ἐπὶ τριακονταετίαν ὅλην. Ἐμπεφορημένος δὲἁγνοῦ πατριωτικοῦ αἰσθήματος ὁ Κεχαγιᾶς καὶἐκ γενικωτέρων ἰδεῶν ἀναχωρῶν δὲν ὑπελάμβανεν ὡς σκοπὸν τῆς ἑταιρίας τὴν ἁπλῆν κερδοσκοπίαν μόνον, ἀλλὰ συνεταύτιζε τὴν τύχην καὶ τὴν πρόοδον αὐτῆς πρὸς τὴν πρόοδον τοῦἔθνους. Οὕτως εἰσὶ γνωσταὶ αἱ πολύτιμοι ὑπηρεσίαι, ἃς πολλάκις προςήνεγκεν εἰς τὸ δημόσιον ὁἀείμνηστος Κεχαγιᾶς, ἰδίως δὲ κατὰ τὴν κρητικὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1866, καθ’ ἣν ἔσχε τὴν παράτολμον πρωτοβουλίαν νὰἐνισχύσῃ αὐτὴν διὰ τῶν ἀτμοπλοίων τῆς ἑταιρίας τόσῳἀποτελεσματικῶς.

Ἀλλ’ ἂν ὁ δημόσιος βίος τοῦἨλία Κεχαγιᾶ τοσοῦτον ἐπιφθόνους ἔχει νὰἐπιδείξῃ σελίδας, οὐχ ἧττον καὶὁἰδιωτικὸς δύναται νὰ τεθῇὑπόδειγμα ἀρίστου οἰκογενειάρχου καὶἐξαιρέτου κοινωνικοῦἀνθρώπου. Ἡ κοινωνία Σύρου, παρ’ ᾗἐβίωσε μετὰ πατριαρχικῆς ἐπιβλητικότητος, ἠγάπα καὶἐσέβετο ἀπεριορίστως τὸν ἄνδρα, ἔκλαυσε δὲ καὶἐπένθησεν

εἰλικρινῶς τὸν θάνατον αὐτοῦ. Τοιοῦτο δὲ κῦρος ἐπεῖχεν ἐν τῇ συνειδήσει τῶν συμπολιτῶν, ὥςτε ἡ γνώμη αὐτοῦἦν δόγμα ὁσάκις ἀνεφύοντο ἐσωτερικαὶἐν τῇ πόλει ἀνωμαλίαι. Ἡ παρουσία τοῦἀνδρὸς ἤρκει νὰ συγκρατῇ τὴν ἀπειλουμένην ἔστιν ὅτε δημοσίαν τάξιν. Ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τῶν γνωστῶν Παρκερικῶν, καθ’ ἣν ἕνεκα τῶν ἐν τῷ λιμένι Σύρου

προσωρμισμένων ξένων πλοίων τὰ πνεύματα ἑκατέρωθεν ἦσαν ἐξημμένα, ἠδυνήθη νὰἀποσοβήσῃἐπικειμένας ῥήξεις καὶ συμφοράς, διευκολύνας οὕτω τὴν δυςχερῆ θέσιν τῆς Κυβερνήσεως, ἐφ’ ᾧ καὶἐτιμήθη διὰ τοῦ παρασήμου τοῦ Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος, ὃν ἰδίᾳ χειρὶ προςήνεγκεν αὐτῷὁ βασιλεὺς Ὄθων κατὰ τὴν ἐν Σύρῳ μετάβασίν του. Ὁ βίος τοῦἨλία Κεχαγιᾶ συνοψίζεται εἰς τοὺς τρεῖς τούτους ὅρους: ἐργασία, καθῆκον, ἀγάπη: ἀγάπη πρὸς τὸν οἶκον, τοὺς συμπολίτας, τὸἔθνος. Ἐπὶ τοιούτων βάσεων ἵδρυσε τὴν γλυκυτέραν εὐδαιμονίαν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἦν συνεπλήρωσε διὰ τοῦ εὐτυχοῦς γάμου του μετὰ τῆς συζύγου του Ζαχαρὼς ἐκ τοῦἐν Τήνῳ εὐγενοῦς οἴκου τῶν Νάζων, πρὸς μητρὸς δὲἐκ τῆς περικλεοῦς γενεᾶς τοῦἡγεμόνος τῆς Οὑγγρο-Βλαχίας Νικολάου Μαυρογένους, ἀμφοτέρων πολλὰς θυσίας αἵματος καὶ χρήματος προςενεγκόντων ὑπὲρ τοῦἔθνους. Οὕτω δὲ βιώσας ἐν ἀδιαλείπτῳἀρετῇ καὶἐργασίᾳἀπεδήμησεν εἰς Κύριον τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1885, κληροδοτήσας τοῖς μὲν ἀπογόνοις αὑτοῦὄνομα σεβαστὸν, εἰς τὴν Ἀτμοπλοϊκὴν Ἑταιρίαν δεκαπλάσια τὰ κεφάλαια αὐτῆς, εἰς δὲ τὴν χώραν μίαν τῶν κοινωφελεστέρων ἐπιχειρήσεων.