Σκεφτεσαι σημερα τη σκεψη σου;

Σκέφτεσαι σήμερα τη σκέψη σου; 

*του Ιωάννη Δεσποτάκη

Συνειδήσεις και βλέμματα προσκολλώνται ολοένα και περισσότερο στις οθόνες ανεξαρτήτως μεγέθους. Νέοι άνθρωποι – άτομα γίνονται έρμαια των τεχνολογικών μέσων έχοντας, πλέον, παθολογική εξάρτηση από το κινητό τους τηλέφωνο, τον υπολογιστή ή το τάμπλετ τους. Το internet
, δε, αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Δέκτες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, που έχουν μετατραπεί σε φατσούλες και φράσεις όπως: omg, lol, wtf, bb, καθώς και πληθώρα άλλων συντομογραφιών ξένων ή μη εκφράσεων, συντελώντας,  έτσι, στην κατακρεούργηση της όποιας γλώσσας. Κορωνίδα αυτών των γλωσσών –

σπαραγμάτων αποτελεί η ελληνική, αφού πλέον οι περισσότεροι προτιμούν να γράφουν ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες, δημιουργώντας έτσι μία νέα - κατ’ ανάγκη - γλώσσα: τα greeklish, η οποία δεν έχει ούτε έναν γραμματικό ή συντακτικό κανόνα, παρά δανείζεται κανόνες από την μητέρα της κι ο καθένας χρησιμοποιεί όποιον θέλει κι όπως θέλει.

Το πρόβλημα, όμως, δεν σταματά εκεί. Η χρήση μίας τέτοιας γλώσσας δυσχεραίνει την επικοινωνία ακόμα και μεταξύ των χρηστών της, έχοντας ως απόρροια την ασυνεννοησία. Ένα έλλογο ον, το οποίο δεν μπορεί να συνεννοηθεί με ομοίους του αρχίζει να αλλοτριώνεται και κατ’ επέκταση να αλλοιώνεται η κριτική του ικανότητα, με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρότατες εκπτώσεις σκέψεων.

Η σκέψη, όμως, δεν επηρεάζεται αρνητικά μόνο από την δύσκολη μεταξύ τους επικοινωνία, αλλά και από την υπερπληροφόρηση που υφίστανται άπραγοι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού τους, κυλώντας την σελίδα προς τα κάτω ή

αλλιώς κάνοντας scroll down. Δέχονται άκριτα πληροφορίες, προκειμένου να προλάβουν τον χρόνο να προσλάβουν όλες τις πληροφορίες που υπάρχουν στον ιστοχώρο. Ασφαλώς, η προηγούμενη διαδικασία γίνεται υποσυνείδητα ή κατ’ άλλους ασυνείδητα, χωρίς να περνά ούτε καν ως υποψία στη σφαίρα του συνειδητού.

Διαβάζοντας τα προαναφερθέντα γεννάται ευθύς αμέσως το ερώτημα: Πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα; Λύση του προβλήματος, πέραν της ανάγνωσης του άρθρου, είναι μονάχα η ουσιαστική παιδεία, που αποκτά ο άνθρωπος μέσω της οικογένειας και ασφαλώς διά του σχολείου.

Το εκπαιδευτικό σύστημα κάνει κάθε άλλο, παρά να ευνοεί και τελικώς να επιλύει τέτοιου είδους προβλήματα, που μαστίζουν την εποχή μας. Ίσως θα έπρεπε να αναθεωρήσουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ώστε να αποτελέσει ένα έρεισμα για τον υγιή τρόπο σκέψης των νέων και ως εκ τούτου να μην μαζοποιούνται…!